زخمِ بی بهبود/به بهانه حضور چند کودک مبتلا به اوتیسم در یک جلسه دولتی

در این چند روزه دوستان زیادی برایم تصویر پسری اوتیستیک را فرستادند که در میان جمعی از دولتمردان نشسته بود و فارغ از غوغای جهان مشغول دستمال و کاغذ پاره کردن بود. دوستانی که این تصویر را برایم فرستادند می دانستند که من فرزندی اوتیستیک دارم. غالب آن ها زیر تصویر چند کلمه ای دشنام هم به دولتمردان ضمیمه کرده بودند. با نیتی کاملا دلسوزانه و دوستانه.لابد فکر می کردند من از آن دشنام ها خوشنود می شوم.